گوهر کمال

   دكتر حجتي ، در مورد حزن ممدوح مي نويسد : « حزن ممدوح فضيلتي است كه بر مراتب يقين و ايمان فرد مي افزايد . اين حزن عبارت از وجد مي باشد ، حالت پويا و ديناميك است كه از قلب بر مي خيزد  و  در جوارح  و  اعضاء اثر مي كند  و  يك حالت طرب  و  خوشحالي  ايجاد مي كند » .

امام صادق ( ع) مي فرمايد :

« نَفْسُ الْمَهْموُمِ لَنَا المُغتمَّ لِِظُلمِنا تَسبيحِ وَهَمَّه لِاَمرِنا عِبادَة »

نفس آدمي كه از براي ظلم و ستم به ما غمگين است تسبيح و عبادت محسوب مي شود .

علامة طباطبايي در تفسير آية شريفة « فَاَثابكُم غَمَاً بِغَمًّ ( پس رسيد به شما غم بعد از غم ) ( آل عمران 154 ) ، مي نويسد :  غم اول كه براي از دست دادن غنائم جنگي بود ، مذموم و ناپسند و غم دوم كه جايگزين غم اول شد و براي پشيمان شدن از غم اول و از دست دادن غنائم بود ، نعمت و موهبت الهي بود » .